Prezentujemy czym wg. KrK jest czyściec, co na ten temat mówi Pismo Święte i jak ta doktryna wpływa na stosunek wierzących do Boga.
Prezentujemy czym wg. KrK jest czyściec, co na ten temat mówi Pismo Święte i jak ta doktryna wpływa na stosunek wierzących do Boga.
Te księgi, które są w Biblii Tysiąclecia a nie ma ich np. w Biblii Warszawskiej nazywają się wtórnokanoniczne albo deuterokanoniczne, pod takimi nazwami występują w słownikach i encyklopediach. Znalazły się one w Septuagincie (po łacińsku „siedemdziesiąt” – chodzi o liczbę ksiąg), był to przekład dla „Greków”, czyli ówczesnych emigrantów i używany tylko przez nich. 🙂 Problem w tym, że były tam właśnie te księgi, które nie były używane w Izraelu jako Tanach (nie były częścią tzw. Biblii hebrajskiej używanej na terenie Palestyny), w całym Nowym Testamencie nikt ich nie cytuje z tego co pamiętam, więc musimy – moim zdaniem uczciwie – założyć, że za „natchnione” nie uznawali je ani pierwsi chrześcijanie, ani Jezus.
Dzięki za komentarz. Idealne uzupełnienie odcinka:)
Bardzo podoba mi się, jak prowadzicie rozmowę.
Dużo się można od Was nauczyć.
Cieszę się, że trafiłam na Waszą stronkę.
Pozdrawiam serdecznie 🙂
Czekam na ten obiecany odcinek o pochodzeniu kultu Matki Boskiej.
Gwoli uściślenia: księgi Tobiasza, Judyty czy Barucha, znajdujące się w bibliach katolickich, mają dwojaką nazwę w zależności od…wyznania!
Ich nazewnictwo zależy od uprzedniego założenia, czyli konkretnie od stosunku do nich – czy są natchnione (wtórnokanoniczne/deuterokanoniczne, czyli te, które znalazły się w kanonie natchnionych pism – katolicy), czy nienatchnione (apokryfy – protestanci) 🙂